Wyświetlenie artykułów z etykietą: serce

W dzisiejszym „zabieganym” świecie zatraciło się pojęcie służby. Jego znaczenie wyparła chora ekonomia, która w konsekwencji tworzy brak zrozumienia, współczucia, czasu i miłości. Ale miłości prawdziwej, bezinteresownej.

Miłość w znaczeniu ewangelicznym zmniejsza cierpienie, ułatwia proces leczenia, mobilizuje siły organizmu do walki z chorobą. Ojciec Pio często powtarzał słowa: “ Jeżeli do łóżka chorego nie przyniesiecie miłości, to na nic nie zdadzą się lekarstwa”. Według myśli tego zakonnika z San Giovanni Rotondo idea niesienia ulgi w cierpieniu polega na trosce o całego człowieka, a więc uwzględnia całokształt jego bytu - nie tylko w znaczeniu fizycznym, lecz co bardzo ważne, również w wymiarze psychicznym i duchowym. Miłość ma na celu dobro i w ten sposób zmniejsza cierpienie.

Bez miłości choroba staje się wyrokiem, a lekarz, psycholog, ksiądz, bliźni - sędzią.

Idea niesienia ulgi w cierpieniu jest ciągle aktualna i dotyczy nas wszystkich, a szczególnie tych, którzy w sposób szczególny związani są ze słowem: „SŁUŻBA”. Współczesny człowiek bardzo potrzebuje miłości i Chrystusa. Bo tylko taka Miłość, daje sercu odpoczynek i wnosi pokój. Dzięki niej Dom Ulgi w Cierpieniu, którym może stawać się każdy z nas, a nie tylko szpital czy inne miejsce pomocy drugiemu człowiekowi, nie mieści się w schematach komercji, usług i roszczeń. Wymyka się z ram, do których często już przywykliśmy, które zdają się narzucać i opanowywać codzienne życie i współczesny świat. Dom, jakiego pragnął Ojciec Pio, wprowadza nową rzeczywistość, staje się według życzeń Założyciela miejscem, które w osobistym kontakcie z cierpieniem skłania do refleksji, do określenia na nowo swojego stosunku do Boga i bliźniego, inspiruje wewnętrzną przemianę, wydobywa z serca człowieka miłość i zachęca do dzielenia się wzajemnie tym, co w nas najlepsze.

Oby każde serce mogło stawać się takim Domem, aby w Domu było Serce.

Ludzie o wysokim czynniku zdenerwowania (złości) mają skłonność do palenia, picia alkoholu i przejadania się-szczególnie wieczorami by nie rzec nocą. Zwykle mają również tendencje do podwyższonego cholesterolu. Taka osoba sięga po papierosa, aby się wyciszyć, po jedzenie by zapełnić „puskę”, osłodzić życie, po alkohol, by się rozluźnić.

Taki człowiek chowa głęboko w sobie prawdziwe emocje leżące u podstaw jego życia w zamian potęgując toksyczność nie tylko w sobie ale i wokoło, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji.Czy to możliwe,że ból odczuwany podczas zawału albo innego rodzaju choroby serca był konsekwencją tłumionego bólu płynącego z braku wybaczenia, gniewu po którym nie nadeszła skrucha, nieuleczonego porzucenia czy innych toksycznych emocji? Może po prostu jest tak, że serce zranione emocjonalnie i duchowo w końcu ujawnia swój ból za pomocą naczyń i tkanek cielesnego serca...

Zwracajmy uwagę na przyczyny, a nie objaw. Wtedy możemy mówić o skutecznym leczeniu.